تحقیق جدید یکی از دانشمندان سابق ناسا نشان می‌دهد که چطور متوسط دمای هوای کره‌ی زمین در طول دهه‌های گذشته افزایش پیدا کرده است. جیمز هنسن، دانشمند سابق ناسا با همکاری گروهی از پژوهشگران دانشگاه کلمبیا با بررسی داده‌های تاریخی دمای هوا در طول دهه‌های گذشته موفق به شناخت روندهای دمایی در این مدت شده‌اند.

بر اساس نتایج به دست آمده، ۱۵ درصد از تابستان‌های سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ در دسته‌ی تابستان‌های بسیار گرم جای می‌گیرند. در این بین تعداد تابستان‌های دسته‌ی گرم افزایش دو برابری را نشان می‌دهند؛ در بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ درصد تابستان‌های گرم ۳۳ بوده که این تعداد در بین سال‌های ۲۰۰۵تا ۲۰۱۵ به ۶۶ درصد رسیده است. به معنایی دیگر بیشتر تابستان‌های قرن بیست و یکم در دسته‌های گرم یا خیلی گرم قرار می‌گیرند.

در نمودار سمت چپ توزیع تابستان‌ها در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ را مشاهده می‌کنید. در این نمودار بیشترین فراوانی تابستان‌ها در اطراف محور نرمال قرار دارد و تابستان‌های دسته‌ی خیلی گرم محدود هستند. در نمودار سمت راست توزیع تابستان‌ها در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ را مشاهده می‌کنیم. این نمودار به طور کاملا مشخصی نشان می‌دهد که محور میانگین توزیع به سمت راست و به سمت محدوده‌ی گرم حرکت کرده و میانگین جدیدی را در آن نقطه به وجود آورده است. در بین این سال‌ها فراوانی تابستان‌ها در دسته‌ی گرم و خیلی گرم افزایش چشم‌گیری را نشان می‌دهند.

افزایش دما بخشی از تغییرات آب‌و‌هوایی است؛ شرایط آب‌و‌هوایی نامنظم و غیرقابل پیش‌بینی، آلودگی و تغییرات در اکوسیستم طبیعی از دیگر عوارض تغییر اقلیم به شمار می‌روند که نتیجه‌ی آن از بین رفتن گونه‌های جانوری و گیاهی متفاوتی خواهد بود. به عنوان مثال در سال‌های اخیر میزان نیتروژن آب سواحل فلوریدا در آمریکا افزایش چشم‌گیری داشته است که نتیجه‌ی آن پر شدن سواحل این مناطق از جلبک‌های سبز بود. بر طبق پژوهش‌های انجام شده گرمایش زمین دلیل اصلی این اتفاق بود، بنابراین گرم شدن هوای کره‌ی زمین علاوه بر تاثیر روی میزان آب‌های موجود در قالب کم‌آبی بر کیفیت آب‌های موجود هم اثر گذار است.