عشق همیشه یک بازی دوگانه است. این بازی یک تناقض بنیادین نهفته در عشق است. از طرفی عشق صادقانه‌ترین هیجان انسانی است و نیازمند آن است که همه راستی و یکرنگی باشد و از طرف دیگر یک بازی بین دو دلداده با قواعد و مهارت‌های مخصوص به خودش است.

ابراز عشق بدون استفاده از کلمات

درست است که پایه‌های عشق بر یک هیجان عمیق و صادقانه استوار است اما نباید خالی از رنگ سیاست باشد. البته اگر عشق ورزیدن به سیاست‌پیشگی تبدیل شود، از خودش تهی می‌شود و معنایش را از دست می‌دهد. عشق یک احساس راستین و از سر پاکی و خلوص است که به اندکی سیاست هم نیاز دارد. در هم آمیختگی بیان صادقانه احساس عاشقانه با مهارت‌های ارتباطی و دوراندیشی همان اکسیر عشق است. به همین دلیل است که اریک فروم عبارت «هنر عشق ورزیدن» را به کار می‌برد.

ما برای ابراز هیجان‌های دیگر نیازی به هنرمندی نداریم. مثلا «ترس» یا «غم» یا «لذت» را می‌توانیم بدون هرگونه دوراندیشی تجربه و ابراز کنیم اما وقتی صحبت به عشق می‌رسد، داستان متفاوتی پیش می‌آید. عشق یعنی عمیقا کسی را دوست داشته باشیم اما وقتی این احساس را تجربه می‌کنیم تا چه حد مجازیم آن را بیان کنیم؟ چقدر باید خودمان را افشا و برملا کنیم؟

همه روان‌شناسان عشق‌پژوه معتقدند عشق باید بیان و جمله «دوستت دارم» گفته شود. هرچند بعضی افراد می‌گویند من به جای «گفتن با کلام» با رفتار و عمل عشقم را نشان می‌دهم، اما اعتقاد غالب بر این است که عشق لازم است با زبان گفته شود. عشقی که بیان نشود، بد فهمی‌های زیادی در پی دارد و گاهی آرام‌آرام کمرنگ می‌شود. اما حد این «بیان کردن» چقدر است؟ آیا همه احساس را با همه حدت و شدت آن باید بی کم و کاست بیان کرد؟ اینجاست که بازی عشق شروع می‌شود.

عشق باید بیان شود اما نه تمام و کمال. عشق تا حدی به رازآمیزی نیاز دارد. یکی از ویژگی‌های جذابیت این است که طرف مقابل با اینکه می‌داند دوستش داریم، این احساس برایش خالی از رمز و راز نباشد یعنی در واقع بهتر است همه احساس ما را با همه شدت آن نداند. اینکه عاشق و معشوق با شواهد و قرائن بفهمند که «نهان معشوق» به آنها نظر دارد، قوی‌ترین احساس عاشقانه است. لذت جادویی و عاشقانه‌ای که در آن نهفته است، هیچ‌وقت برابر «گفتن کلامی» نیست.

به گفته مولانا: «حرف و گفت و صوت را برهم زنم/ تا که بی این هر سه با تو دم زنم.» البته همه این صحبت‌ها به هیچ روی از اهمیت ابراز کلامی عشق کم نمی‌کند. عشق هیجانی است که باید بیان شود و به‌عبارت درآید اما در عین حال نباید از اصول رازآمیزی و ابهام خالی باشد. اما با تمام این ها چطور باید عشق را بدون استفاده از کلمات، در رفتار و عملکرد نشان داد؟ کدام کارهای ما هستند که رمز گشایی کردنشان معنای «دوستت دارم» می دهد؟

زبان اول؛ تایید و تشویق

با استفاده از کلام تاییدآمیز به طور شفاهی از نامزدتان تعریف کنید و از اینکه برای شما کاری انجام داده، قدردانی کنید. صمیمانه به حرف هایش گوش دهید و تمام تلاش تان را برای تحقق آرزوها و اهدافش به کار برید. اگر روی نقاط ضعف نامزدتان تکیه کرده اید، حتما مساله را هرچه زودتر حل و فصل کنید. هرگز با تحکم یا تهدید، درخواست یا پیشنهاد خود را منعکس نکنید و بدانید که راه های ارتباط کلامی پرمهر بسیاری وجود دارند. فهرستی از نکاتی را که نامزدتان می پسندد، تهیه و بر اساس آن فهرست، از او تعریف کنید.

زبان دوم؛ اختصاص وقت

وقت گذاشتن به معنای توجه و تمرکز شما به نامزدتان است؛ نه به معنای کنار هم بودن. بهتر است زمانی که با نامزدتان هستید، او را در کانون توجه خود قرار دهید. وقتی با او هستید کاملا حواس تان به او باشد و حین صحبت با او تمرکز بیشتری داشته باشید؛ کارهای مورد علاقه نامزدتان را انجام دهید و از انجام فعالیت های مشترک، لذت ببرید. هر روز حداقل ۱۰ دقیقه در مورد مسایلی غیر از کار، خانواده، وظایف و رابطه تان صحبت کنید.

زبان سوم؛ هدیه دادن

قیمت هدیه اهمیت چندانی ندارد؛ بلکه اعطای آن به عنوان نمادی از عشق برایش اهمیت دارد. شاید انتخاب هدیه برایتان مشکل باشد اما بدانید که حتی دادن یک شاخه گل نیز می تواند مخزن عشق او را پر کند. علایق و سلیقه نامزدتان را بهتر بشناسید و تصمیم بگیرید هر ماه هدیه ای هرچند کوچک به او بدهید. بهترین هدیه برای کسی که زبان محبت او دریافت هدیه است، حضور فیزیکی شما در زمان بحران است.

زبان چهارم؛ خدمت کردن

خدمت عاشقانه یعنی برآورده ساختن انتظارات همسر. اما فراموش نکنید که به جای امر، درخواست کنید؛ چراکه این ۲ واژه تفاوت معنایی بسیاری دارند. شما با درخواست، به نوعی ابراز عشق می کنید. فهرستی از کارهایی را که نامزدتان دوست دارد، مطابق میل او انجام دهید. همان گونه که قبل از ازدواج مدام با خدمت کردن به یکدیگر احساس عشق می کردید در زندگی زناشویی تان نیز از این روش غافل نشوید.

زبان پنجم؛ لمس

لمس کردن هم یکی از راه های ابراز محبت است. گرفتن دست یکدیگر، در آغوش کشیدن و محبت جسمانی در زوج ها از راه های ابراز علاقه به یکدیگر است. شاید در ابتدای دوران عقد یا ازدواج خجالت بکشید که به این شیوه به یکدیگر محبت کنید اما فراموش نکنید که محبت فیزیکی تنها روشی است که رابطه شما را از دیگر دوستی ها و روابط اجتماعی جدا می کند. شما تنها آدم هایی هستید که حق دارید یکدیگر را لمس کنید و چرا از این کار برای بیشتر کردن عشقتان بهره نگیرید؟ اگر او از چیزی دلگیر یا دلتنگ باشد و گریه کند، در آغوش کشیدن او بهترین نوع عشق ورزیدن به او است.