هدف از رعایت بهداشت در ورزش ، تامین سلامت ورزشکاران می‌باشد . کسانی که تربیت بدنی و ورزش از برنامه های هفتگی و ماهانه آن ها است باید به امر بهداشت توجه بیشتری نشان دهند.
ورزش اصول بهداشتی خاص خود را دارد که رعایت آن ها از بروز بیماری های جسمی و همچنین عواقب خطر ناک جلوگیری می کند. مهم است بدانیم چگونه این نکات را رعایت کنیم.
در این جا توجه ورزشکاران را با اصول بهداشتی که در زمان فعالیت های ورزشی باید رعایت کنند جلب می نمائیم :
۱-لباس ورزشی تقریبا" باید گشاد، کم وزن و راحت باشد و متناسب با شرایط آب و هوایی منطقه انتخاب شود.فرد باید متناسب با درجه حرارت محیط لباس مناسب بپوشد
استفاده از لباس های مناسب ورزشی از قبیل پیراهن، شورت، گرمکن شلوار و در بعضی مواقع ساق بند، زانوبند، ضروری است و باعث راحتی ورزش کنند در هنگام ورزش می شود. استفاده از لباس های پلاستیکی و شمعی یا مشابه بویژه در هنگام دویدن و یا ورزش های سنگین مناسب نیست. اکثر کسانی که این لباس ها را می پوشند برای تعریق زیاد است ، این عمل صحیح نمی باشد زیرا پوشیدن این گونه لباس ها از تبخیر سطح پوست و در نتیجه خنک شدن بدن جلوگیری می کنند و خستگی زودرس به انسان دست می دهد.
برای رعایت بهداشت بهتر است از لباس های نخی و مشابه آن استفاده کنیم. سعی کنید در هنگام ورزش از حوله خودتان استفاده نمایید و پس از استفاده آن را بشوئید. استفاده از حوله و لباس های دیگران غیر بهداشتی است و برای استفاده مکرر باعث ایجاد بیماری های پوستی می شود و همچنین لباس ها و حوله خود را به طور مکرر به دیگران ندهید چرا که برای آن ها هم بهداشتی نیست.
2- کفش یکی از عوامل و وسائل مهم ورزش می‌باشد . کفش مناسب و استفاده آن از اهمیت بسزایی برخوردار است در خرید کفش بویژه ورزشی توجه بیشتری نشان دهید
خصوصیات کفش مناسب:
به طور کلی باید: ۱-از پا محافظت کند. ۲-پا در آن راحت باشد. ۳- هنگام حرکت نقل و انتقال فشارها و نیروهای وارد به پا را، تعدیل کند.
کفش ورزشی باید: ۱- چفت پا باشد. ۲-وزن مناسب داشته باشد. ۳- نرم و انعطاف پذیر باشد. ۴- آب و رطوبت در آن نفوظ نکند. ۵- هوا بتواند در آن جریان پیدا کند و قابلیت تبادل دما را داشته باشد.
توصیه می شود اندازه کردن کفش در پایان روز انجام شود زیرا اندازه پا در غروب بزرگتر از صبح است
کفش باید نه کوچک باشد نه بزرگ باید به صورتی باشد که پا در آن به راحتی قرار گیرد و دویدن با آن راحت باشد زیرا که در ورزش به ویژه دو میدانی، پرش و کلیه حرکات بدنی که نیاز به تحرک و جنبش دارد کفش نقش اساسی را بازی می‌کند. چنانچه در پرش به صورت صحیح باید پس از فرود با پنجه های پا فرود بیایند در صورتی که ناخن های پا بلند باشد صدمه زیادی به انگشتان پا می زند و باعث خون مردگی و یا خون ریزی اطراف ناخن می شود به ویژه اگر کفش کوچک باشد و تنگ این ناراحتی دو چندان می گردد.
همچنین کفش های بزرگ و گشاد در دویدن و جهش ها باعث ایجاد صدمات پیچ خوردگی پا و یا دررفتگی می‌شود. استفاده از کفش های میخ دار بر روی آسفالت یا سالن های بازی غیر بهداشتی است و ایجاد ناراحتی به ویژه در ساق پا و کمر می کند. از این رو سعی شود در سالن ها از کفش های کتانی یا ورزشی که کف آنها لاستیک یا مواد مشابه به صورت شیاردار استفاده شود. استفاده از کفش هایی که باعث از بین رفتن یا ایجاد صدماتی در قوس عرضی و طولی پا می شود مناسب نیست و نباید استفاده شود.
در ورزش های مانند بسکتبال و کشتی حتماً باید از کفش های ساقه بلند استفاده کرد چون در این ورزش ها صدمات مچ پا زیاد می باشد که با این امر از این صدمات جلوگیری بعمل می آید.
۳-کسانی ورزش می کنند به ویژه ورزشکاران باید بدانند که در بدن آنها منابع و مراکز چرکی وجود نداشته باشد زیرا در زمان فعالیت و ورزش گردش خون تسریع پیدا می کند و در اثر بودن منبع چرکی مانند دندان چرکی و یا لوزه چرکی این چرک از طریق خون به قلب راه پیدا می کند و باعث صدمات ارکانی می شود و در درازمدت رماتیسم قلبی برای افراد ایجاد می کند.
با این سبب اطلاع از این منابع و در جهت از بین بردن آن امریست ضروری ـ ناراحتی های چرکی از قبیل لثه چرکی، یا سینوزیت و … باعث پیدایش بیماریهای عفونی قلب و یا ناراحتیهای کلیوی می شود که عواقب بدی را بدنبال خواهد داشت.
۴- محل ورزش و تمرینات باید مطابق اصول بهداشتی، چه از نظر نور، سرمایشی و گرمایشی باشد. بهتر است فعالیت های ورزشی در محیط های باز باشد در صورتی که در مکان های سرپوشیده بود به ویژه در فصل تابستان باید هوای کثیفی که به علت دویدن افراد و تعرق و دیگر فعالیت ها بوجود آمده به طریقی تهویه گردد یا پنجره ها باز و هوای پاک داخل شود یا به وسیله دستگاه های تهویه هوا عوض شود.
در بهره برداری از این اماکن باید گنجایش و ظرفیت آن را در نظر گرفت. در هنگام ورزش کردن در زمین یا سالن ها دقیقاً به موانع و خطراتی که امکان دارد پیش بیاید توجه کنید و از برجستگی و یا فرو رفتگی های محیط بازی اطلاع داشته باشید و سعی کنید برای هم نوعان و همبازی های خود خطری ایجاد نکنید. هنگام استفاده از ابزار و وسائل ورزشی هوشیار باشید و چگونگی استفاده آن را بدانید تا از مدت ورزش کردن خود لذت ببرید.
5- وقتی به فعالیت های ورزشی می پردازید و عمل تعریق برای تنظیم درجه حرارت بدن فعال می شود پس از اتمام ورزش و فعالیت، بخشی از مواد زائد عروق بدن بر روی پوست باقی می ماند که باید از سطح پوست بدن پاک شود. بنابراین ورزشکار باید حتی الامکان سعی کنند که بعد از فعالیتهای بدنی و ورزشی برای حفظ و رعایت بهداشت پوست بدن خود، استحمام کنند و با آب و صابون بدن خود را خوب بشویند و سپس خشک کنند. به ویژه باید مواظب باشند که بعد از ورزش با بدنی که بوی عرق می دهد دراجتماع حاضر نشوند.
در شست و شو و استفاده از صابون نباید زیاده روی کرد و بیش از اندازه از آن استفاده کرد زیرا این امر سبب از بین رفتن چربی طبیعی پوست بدن می شود و چون چربی طبیعی بهترین عامل حفاظت پوست بدن می باشد با این عمل پوست بدن خشک و زیر می شود. برای افرادی که هر روز بدن خود را شست و شو می دهند دوش آب گرم بعد از ورزش به منظور پاک شدن عرق بدن کافی می باشد.
6- بعد از فعالیت های ورزشی، حتما" لباس های ورزشی را بشوئید و زیر نور آفتاب خشک کنید در صورتی که به این امر توجه نکنید و لباس های ورزشی و آغشته به عرق بدن را در جای نمناک و کم نور قرار دهید محیط مناسبی برای رشد قارچ خواهد بود و بعد از استفاده مجدد لباس ها به بیماری پوستی پارچی مبتلا می شوید.گذشته از آن بوی بد آن میتواند موجب آزار اطرافیان شود.
اگر جوراب های شما پس از مدتی استفاده به این نوع قارچ ها آلوده شود قارچ ها به سرعت به پاها و انگشتان پای شما منتقل می شوند و چون لای انگشتان پا محل مناسبی برای رشد و توسعه این نوع قارچ ها است لذا این انگشتان به بیماری قارچی مبتلا می شوند.
برای جلوگیری از این امر حتماً باید پس از ورزش جوراب ها و لباس های خود را با آب گرم شسته و در مقابل نور آفتاب قرار دهید. سعی کنید هنگام ورزش از جوراب های نایلونی یا الیاف مصنوعی کمتر استفاده نمائید استفاده از جوراب نخی یا الیاف طبیعی بهتر است. در صورتی که به این عارضه دچار شدید سریعاً به پزشک بیماریهای پوستی مراجعه کنید.
نکات دیگری که در هنگام ورزش باید رعایت کنید :
سعی شود ورزش در هوای آزاد و بدون آلودگی انجام شود.
هنگام ورزش و بازی باید از لباس های مناسب و لازم همان رشته ورزشی که انجام می‌دهید استفاده نمائید. لباس ورزشی نباید از جنس پلاستیک باشد تا از تبادل هوا جلوگیری نماید و در نتیجه باعث افزایش دمای بدن گردد.
لباس نباید تنگ باشد. در قسمت های مچ دست و پا از جنس کش استفاده نگردد. در هوای سرد از کلاه یا پیشانی بند استفاده شود.
هرگز لباس های معمولی و روزانه خود به ورزش نپردازید.
کفش ورزشی باید راحت و دارای قوس مناسب با کف پا باشد و از یک کفه اضافی در کفش استفاده گردد. کفش نباید تنگ و یا گشاد باشد، از کفش های ورزشی بدون پاشنه، میخ دار و یا استوک دار روی آسفالت و یا سالن استفاده نکنیم. حتما باید هنگام ورزش از جوراب ورزشی استفاده کنیم.
پس از ورزش نباید در جریان هوای سرد قرار بگیرید توجه داشته باشید که در هر حال بدن شما عرق کرده اگر در مقابل جریان باد قرار بگیرید سریعاً دچار سرماخوردگی و یا ناراحتیهای کلیه یا اصطلاحاً کلیه ها به سرما خوردگی دچار می شوند.
سعی کنید ورزش و تمرینات را با توجه به فصل انجام دهید. اگر در فصل گرما هستید ورزش ها و حرکات را سبک و ملایم و با فاصله انجام دهید اگر در فصل سرما هستید حرکات و تمرینات را پی در پی و به تندی انجام دهید.
از خوردن آب خیلی سرد در حین ورزش و چه بعد از فعالیت جدا خودداری کنید ولی نوشیدن آب معمولی مشکلی ایجاد نمی کند.
پس از پایان تمرینات و ورزش در صورتی که بدن خسته بود بهتر است بلافاصله دوش آبگرم بگیرید تا از کوفتگی عضلات جلوگیری نمائید و شما را برای خوابی راحت آماده کند.
لباس تمرین بعد از ورزش باید شسته شود و از پوشیدن لباس دیگران جدا خودداری گردد، زیرا در غیر اینصورت ممکن است، باعث انتقال بیماری شود.
بدن ورزشکار باید هنگام تمرین تمیز باشد تا عمل تنفس پوست و تعرق به آسانی صورت گیرد.
در هنگام بیماری تا زمانی که بهبودی حاصل نشده ورزشکار حق شرکت در فعالیت ورزشی را ندارد.
در هنگام آسیب دیدگی به خصوص ضربه به سر یا ستون فقرات، باید فعالیت را قطع کرد.
در هنگام ورزش اگر دچار حالت تهوع، سرگیجه یا دردهای عضلانی شدید، باید فعالیت را قطع کرد.
قبل از فعالیت های ورزشی با استفاده از حرکات نرمش، بدن را خوب گرم کرد و پس از فعالیت ورزشی باید بدن را سرد و به حالت اولیه برگرداند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
شد. یک فرد دیابتی باید با فراگیری آموزش لازم و به کمک کنترل روزانه قند خون و ادرار، بین فعالیت بدنی، غذا و داروی خود تعادل مناسب ایجاد کند تا نه تنها از افزایش قند خون خود جلوگیری کند بلکه مانع هیپوگلیسمی یا افت قند خون نیز شود.
آمار
وب سایت:
